![]() |
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
Historia Autosanu | |||||||||||||||
Lata 1975 - 1980 | |||||||||||||||
1975
W czwartym kwartale 1975 roku została uruchomiona seryjna produkcja autobusu miejskiego H9-35. Konstrukcja pojazdu oparta na podzespołach autobusu międzymiastowego H9. Autobus posiadał przednie i tylne czteroskrzydłowe drzwi sterowane elektropneumatycznie ze stanowiska kierowcy. Autobus pozwalał na swobodny przewóz 70 pasażerów, w tym 24 siedzących. W III kwartale 1978 roku wprowadzono do autobusu szereg zmian, miedzy innymi przekładnię kierowniczą ZF ze wspomaganiem hydraulicznym W latach 1975 - 1981 wyprodukowano 5509 tych autobusów. Natomiast w latach 1982-2000 wyprodukowano dalsze 3200 autobusów H9-35. Przez te lata autobus podlegał szeregu zmianom i modernizacjom. ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
|||||||||||||||
![]() Rysunek ofertowy autobusu H9-35 Rys. W. Szczudlik
|
![]() ![]() Również w IV kwartale 1975 roku, SFA uruchamia produkcję skrzyniowej naczepy samochodowej typ D-11 o ładowności 10 ton. ![]() ![]() 1976 ![]() W drugiej dekadzie lipca z taśmy Sanockiej Fabryki Autobusów zjechał wyprodukowany 50-tysięczny autobus. Powstają prototypy autobusu H9/I wydłużonej do 10m wersji autobusu międzymiastowego H9 (zwiększono rozstaw osi z 4000 do 4700mm) z wprowadzeniem szeregu zmian udoskonalających autobus. Wydłużenie autobusu pozwoliło na zwiększenie ilości miejsc o jeden rząd siedzeń, poprawiło stateczność oraz kierowalność autobusu. Wykonano 5 autobusów o następującej kompletacji: H9-19 - silnik Star Starachowice typ 359 , przeł. mostu 6,33 H9-20 - silnik WSW Andrychów typ 6cT107/A3 , przeł. mostu 5,43 H9-23 - silnik WSW Andrychów typ 6c107 , przeł. mostu 6,33 ![]() ![]()
| ![]() Rysunek ofertowy autobusu H9-20. Rys. W. Szczudlik
|
Na zamówienie służb technicznych opracowano zupełnie nową konstrukcję furgonu o symbolu H7. Zastosowano w nim silnik 6c107 o mocy 138 KM, zespoły jezdne STAR244 / STAR 266 z napędem na dwie osie. We wnętrzu furgonu zainstalowano: tokarkę, wiertarkę, szlifierkę, zestaw narzędzi ślusarskich, agregat prądotwórczy i wciągarkę. ![]() ![]() ![]() ![]() 1977 Wykonano 3 prototypy autobusu miejskiego H90. Autobus był w dużym stopniu zunifikowany z produkowanym w Jelcz PR110. ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Autobus H9-15 z silnikiem WSW Andoria 6c107/A1 ![]() ![]() ![]() ![]()
| ![]() Rysunek ofertowy autobusu H9-15 Rys. W. Szczudlik
| Autobus H9-15.05 przystosowany do obwoźnej sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych w systemie samoobsługowym. ![]() H9-03 autobus do objazdowej sprzedaży towarów. ![]() Autobus do objazdowej sprzedaży towarów - H9-20S. ![]() ![]() Autobus H9-20 na wystawie w Moskwie. ![]() Wiodące Biuro Konstrukcyjne Przyczep i Naczep SFA pracuje nad przyczepami rolniczymi skrzyniowymi o ładowności 5 ton D-728 i samowyładowczej typ D-729. Przyczepy te mają w przyszłości wyeliminować produkowane przyczepy D-46 i D-47. ![]() Zostaje wyprodukowana 500- tysięczna przyczepa. ![]() 1978 W styczniu padł rekord miesięcznej produkcji autobusów - 375 sztuk!!! Na początku lat 70 Sanocka Fabryka Autobusów zwróciła sie do Politechniki Krakowskiej z zamówieniem na projekt nadwozia autobusu miejskiego. Oprócz modelu nadwozia, powstała również makieta nadwozia autobusu w skali 1:1. ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Wykonano prototyp autobusu H9/II. ![]() ![]() ![]() Autobus H9/II na wystawie KONMOT 1978 w Krakowie. ![]() Prototyp autobusu H9/III w wersji turystycznej. Autobus jest zmodernizowaną wersją autobusu AUTOSAN H9. W stosunku do autobusu H9 zmieniono sylwetkę nadwozia. Zwiększono długość autobusu głównie poprzez zmianę rozstawu osi do 4900 mm oraz wycofano świetliki dachowe. W autobusie zastosowano prototypowy silnik wysoko-doładowany 6cT107 o mocy 170 KM. ![]() ![]() Autobusy konferencyjne H10K. ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Autobus H9 "Laboratorium" urządzone jako ruchome laboratorium przystosowane do badań skażenia środowiska. ![]() ![]() W połowie listopada bramy SFA opuścił 60 tysięczny autobus wyprodukowany w Sanoku. W II kwartale uruchomiono seryjną produkcję przyczep samowyładowczych D-55 o ładowności 6 ton, trójstronny rozładunek mechaniczny. ![]() ![]() W 1978r. AUTOSAN przygotował ofertę furgonów na rynek ZSRR. Wykonano kilka prototypowych zabudów furgonów o różnym przeznaczeniu. Jednak do ich produkcji seryjnej nie doszło. Furgon izotermiczny N112 wariant 212 na podwoziu samochodu GAZ 53A. ![]() Furgon izotermiczny N112 wariant 312 na podwoziu samochodu ZIŁ 130G. ![]() Furgon ogólnego przeznaczenia N 110 wariant 111 na podwoziu samochodu ZIŁ 130G. ![]() Furgon techniczny typ N112 wariant 13 na podwoziu ZIŁ 130G. ![]() Zestaw furgon z przyczepš ogólnego przeznaczenia typ N120/N127, na podwoziu samochodu Kamaz 5320 i przyczepy D83. ![]() Naczepa do przewozu mebli typ N128 (N619) na cišgniku Kamaz 5410. ![]() 1979 Powstaje prototyp przyczepy 12 tonowej D-616. ![]() ![]() Na zamówienie Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu, wykonano autobus H9-20 dla kinematografii. W lipcu przyznano fabryce nagrodę NOT II stopnia za konstrukcję autobusu przeznaczonego dla ekip filmowych - kinematografii. ![]() ![]() W roku 1979 wykonano prototyp naczepy dla potrzeb przewozu pasażerów na lotniskach. W kilka miesięcy później przekazano drugi pojazd. ![]() Do napędu wykorzystano ciągnik siodłowy Star C-200, na którym zabudowano właściwą naczepę. Pojazd zabierał 132 osoby, w tym 12 osób na miejscach siedzących. Cały "lotniskowiec" posiadał długość 14040mm z tego sama naczepa 10340mm; 2760 mm szerokości oraz 2760mm wysokości. 7 września taśmę Sanockiej Fabryki Autobusów opuścił dwudziestotysięczny autobus "AUTOSAN H9". Na wyprodukowanie takiej ilości potrzebowano niespełna 5 lat Począwszy od roku 1979 fabryka eksportowała swoje autobusy, miedzy innymi: - w roku 1979: H9-12.05 - autobus sanitarny dla Libii - 50 szt. ![]() ![]() - w roku 1980: H9-19 - 75szt. - w latach 1980-1981: podwozia H9-26 dla Grecji - 18 szt. - w latach 1982-1985: H9-20 dla Egiptu - 280 szt. ![]() ![]() ![]() ![]() Eksport pierwszej partii 10 sztuk autobusów H9-20 Micar do Egiptu. - w roku 1987: H9-20.17 dla Wietnamu - 7 szt. - w latach 1987-1992: H9-20.24 dla ZSRR - 867 szt. Oprócz w/w państw eksportowano autobusy H9-20 do Ghany, Nigerii, Korei, Czadu, Panamy, Ugandy i Kostaryki, łącznie 123 sztuki autobusów. ![]() ![]() Autobus H9 dla Kostaryki. W tym roku fabryka wystawiała na targach: w Moskwie autobus w wersji miejskiej H9-35.01, międzymiastowy H9-15.01, na targach w Płowdiw autobus sklep H9-20S, w Trypolisie Libia na akwizycji były autobus międzymiastowy i autobus ambulans. W stolicy Syrii Damaszku wystawiono autobus H9-15.02, natomiast w stolicy Algieru wystawiano autobus H90. Na MTP wystawiono autobus do sprzedaży obwoźnej H9-20S, natomiast na stoisku Renault wystawiono autobus którego nadwozie wykonano w SFA na podwoziu firmy Saviem. Autobus zbudowany na zamówienie klienta z Afryki. Była to konstrukcja oparta na silnikowym podwoziu Saviem P42E, importowanym z Francji. Nadwozie nie przypominało wyglądem żadnego z seryjnie produkowanych modeli AUTOSANU. ![]() ![]() ![]() ![]() We współpracy z bułgarską firmą Czawdar, zbudowano dwa prototypy autobusu AUTOSAN-CZAWDAR. ![]() ![]() ![]() ![]() Podpisanie kontraktu z grecką firmą Damco na dostawę podwozi autobusu H9-26 (10m). Autobus SATURNO na podwoziu Autosan. ![]() Autobus H9-28 dla ruchu lewostronnego. ![]() ![]() ![]() ![]() Powstaje przyczepa furgonowa do przewozu dzieci "szkolna". Na ramie przyczepy D-46 umieszczono zmodyfikowane nadwozie furgonu technicznego. Wnętrze wyposażono w siedzenia dla 26 osób. Osiem okien zapewniało dopływ światła do wnętrza pojazdu. ![]() ![]() Szkolny autobus Bolek i Lolek podarowany miastu przez fabrykę z okazji Dnia Dziecka z przeznaczeniem do przewozu dzieci do szkoły. ![]() ![]() ![]() ![]() W roku 1979 wyprodukowano 4270 autobusów, 2480 furgonów i 44900 przyczep, naczep i różnych podwozi przyczep. 1980 6 marca 1980 nastąpiło uruchomienie produkcji autobusu H9-21 (10m). 31 marca przekazano pierwsze 76 sztuk dla przedsiębiorstw pracujących za granicą w ramach tzw. eksportu wewnętrznego. Produkowane są autobusy w wersjach H9-20 i H9-21. Autobusy miedzy sobą różniły się ilością przewożonych pasażerów, w H9-20 było 41 miejsc siedzących, natomiast w H9-21 było 51 miejsc w tym 39 siedzących i 12 stojących. ![]() ![]() Wykonano na bazie autobusu H9-20 szereg konstrukcji o przeznaczeniu specjalistycznym: rentgenobusy H9-32 RTG, autobusy H9-20 dla MON, H9-20.16 dla poczty i autobusy do sprzedaży obwoźnej H9-20.33. ![]() ![]() Plan produkcji na rok 1980 przewidywał wyprodukowanie 4370 autobusów, 2770 furgonów, 44 900 przyczep. Pod koniec kwietnia 1980 roku wyprodukowano trzecią naczepę lotniskową. 2 lipca 1980 roku z taśm montażowych zjechał 1000 autobus H9-21. 7 grudzień 1980 ze Szczecina wypłynął transport 55 autobusów dla Angoli H9-19 (+20 wysłane wcześniej).
Wiek XIX
<<<<
1900-13
<<<<
1914-27
<<<<
1928-44
<<<<
1944-49
<<<<
1950-57
<<<<
1958-66
<<<<
1967-74
<<<<
|
<<<<
1975-80
>>>>
1981-89
>>>>
1990-95
>>>>
1996-2000
>>>>
2001-03
>>>>
2004-06
>>>>
2007
>>>>
2008
>>>>
|
>>>>
2009
>>>>
2010
>>>>
2011
>>>>
2012
>>>>
2013
>>>>
2014
>>>>
2015
>>>>
2016
>>>>
2017
>>>>
2018
>>>>
|
>>>>
2019
>>>>
2020
>>>>
2021
>>>>
2022
>>>>
2023
>>>>
2024
>>>>
2025
|
© 2007 - 2025
Szczudlik
|
|
![]() |